رمان انعکاس زندگی بیرونی است، آشفتگی در آثار گلبو دیده نمی گردد - مجله سرگرمی

گلبو در ابتدای این نشست درباره شروع فعالیت های خود در عرصه نویسندگی گفت: من در 15 سالگی با تلخیص رمان و همکاری با مجله فردوسی کار مطبوعاتی ام را شروع کردم. در 18 سالگی نخستین رمانم را نوشتم که یک تریولوژی بود و انتشارات امیرکبیر آن را چاپ کرد. بعد از آن به شکل وسیع وارد کار با مطبوعات شدم. در دانشگاه روزنامه نگاری خواندم و در دبیرستان تدریس کردم.

وی اضافه کرد: هرگاه در جامعه ای انقلاب یا جنگ رخ می دهد، فضایی برای بروز آثار تخیلی نمی گذارد. به همین دلیل من هم از سال 57 تا 70 تقریباً سکوت کردم، البته برای خودم می نوشتم اما نوشته هایم را چاپ نمی کردم. با شروع دهه 70 شروع به نوشتن و چاپ آثارم کردم. چهار اثر کلاسیک را به رمان تبدیل کردم، یعنی سه منظومه نظامی؛ لیلی و مجنون، خسرو و شیرین و هفت پیکر و ویس و رامین فخرالدین اسعد گرگانی.

این نویسنده با اشاره به موفقیت های آثارش اظهار کرد: لیلی و مجنون 20 بار تجدید چاپ شد. مایکل بری، یکی از بزرگترین نظامی شناسان دنیا برای هفت پیکر تقدیرنامه نوشت و گفت وقتی هفت پیکر شما را خواندم انگار این اثر ررا در زیر نورافکنی جدید می خواندم. خسرو شیرین دست مایه زنده ساد عباس کیارستمی برای ساخت فیلم شیرین نهاده شد که البته سناریوی این فیلم را نیز من نوشتم.

گلبو ادامه داد: در به نثر درآوردن این چهار اثر اصل امانت داری را کاملاً رعایت کردم. از دیدگاه خودم یک ایستگاه زمانی زدم. اثر دیگری نیز به رشته تحریر درآوردم که ترکیبی از رمان و ادبیات کلاسیک و برپایه سفرنامه ناصر خسرو است. با وجود اینکه ناصرخسرو شاعر تلخی است و هرکسی حوصله خواندن سفرنامه او را ندارد اما من کوشش کردم اثری خلق کنم تا وقتی خواننده آن را می خواند انگار تمام فرازهای سفرنامه را خوانده است.

نویسنده کتاب بعد از عشق درباره دیگر آثار خود مطرح نمود: از سال 70 به بعد رمان های متعددی نوشتم که جوایزی نیز کسب کرد. در دوره ای که زیرنظر وزارت فرهنگ و هنر وقت فعالیت می کردم، سفرهایی را به مناطق تاریخی کشور داشتیم که حاصل آن آگاهی نامه هایی درباره اماکن تاریخی آن مناطق بود. تنها دو جلد از آن آگاهی نامه ها که مربوط به ابیانه و ماسوله می گردد باقی مانده است. اولین بار من این دو منطقه رت معرفی کردم. افزون بر این یک کتاب درسی به نام رسانه های گروهی نوشتم که قبلاً در دبیرستان ها تدریس می شد.

گلبو پیشنهادی نیز برای افراد علاقه مند به داستان نویسی داشت: معتقدم واژه زبان را غنی می نماید. در هر جنگی واژگانی بین دو کشور درگیر رد و بدل می گردد. اما معتقدم آنچه زبان را از بین می برد از بین رفتن و آشفتگی دستور زبان است. دستور زبان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. باید یک وحدت تدریس وجود داشته باشد. در نوشتن علاوه بر قریحه احتیاج به تسلط بر دستور زبان داریم. افزون بر این باید آثار کلاسیک را مطالعه کند. هر رمان نویسی باید این را بپذیرد که رمان انعکاس زندگی بیرونی است. اگر اثری ماندگار می گردد به این دلیل است که از فطرت انسانی حسی را بیرون می کشد و آن را می پروراند. به نظر من باید به قصه عنصر جذابیت تزریق گردد و نویسنده باید بتواند این کشش و جذابیت را در رمان پخش کند.

آشفتگی در آثار گلبو دیده نمی گردد

آموزگار که از دوستان قدیمی گلبو است در این مراسم گفت: دوستان واقعی با محبت هایشان، با حضورشان در غم ها و شادی ها، با بودنشان در شرایط سخت در کنارتان و با آرامش بخشیدنشان در این دنیا آشفته دِینی بر گردن شما می گذارند. داشتن دوستان خوب سعادتی است. من با فریده گلبو دوستی دیرینه دارم اما با وجود این از من دور باد که آبشخور سخنان امروز من در رابطه با دوستی با این موجود عزیز باشد.

این زبان شناس ادامه داد: من همه رمان های گلبو را خوانده ام. شیرینی و کشش داستان های او چنین بوده که وقتی آن را در دست گرفتم تا زمانی که به سرانجام نرساندم به کار دیگری نپرداخته ام. سبک کتاب های او پاکیزه است، نثرش سلیس و روان است، آشفتگی در آثار او دیده نمی گردد. دلیل این امر هم می تواند سابقه دبیری ادبیات او، سابقه روزنامه نگاری اش، حشر و نشر با زبان فارسی و قریحه ذاتی او باشد.

آموزگار سپس به آنالیز چهار اثر کلاسیک گلبو پرداخت و اظهار کرد: این آثار برای من پُلی است به ادبیات باستانی ایران و همچنین مهر تأییدی بر اینکه آثار ارزنده ای در ادبیات باستانی ما وجود داشته است. همواره دیوار ستبری میان ایران پیش از اسلام و ایران پس از اسلام کشیده اند شاید این از دیدگاه تاریخی درست باشد اما همه می دانیم فرهنگ مقطع ندارد، تداوم دارد. فرهنگ ها به صورت های گوناگون جلوه گر می شوند و ادبیات از این مقوله به دور نیست.

وی اضافه کرد: در دوره هخامنشی و بعد از آن آثار ارزنده ای در ادبیات داشتیم اما به مرور به دست فراموشی سپرده شد. ادبیات بزمی که بر زبان خنیاگران جاری می شد هم در دربار شاهان خوانده می شد و هم در میان مردم رواج داشت.

آموزگار با بیان اینکه نسل امروز به نثر بیشتر از شعر تمایل دارد، مطرح نمود: در دوران گذشته شعر و در دوران امروز نثر را می پسندند.در دروران ما کمتر کسی است که بخواهد داستانی را به شعر بخواند. گلبو رسالتی را برعهده گرفت و آثار کلاسیک را به نثر درآورد. اگر او این کار را نمی کرد، شاهکارهای ادبیات ما از دید نسل حاضر ناشناخته می ماند. گلبو با به نثر کشیدن این شاهکارهای ادبی فرصتی به دست می دهد تا نسل حاضر این داستان ها را راحت تر بخواند و آسان تر بفهمد. این به هیچ وجه کار آسانی نیست. گلبو با قریحه ای که در داستان نویسی دارد و با پس و پیش کشیدن ابیات مسیری شیرین به حوادث می دهد و وقتی آن را می خوانید احساس نمی کنید با نثری سنگین روبه رو هستید.

این پژوهشگر اضافه کرد: نویسنده ای که قصد به نثر درآوردن آثار منظوم را دارد باید شعرشناس باشد، مفاهیم اشعار را دریابد، با هنر داستان نویسی آشنا و واژگان فارسی در دستش همچون موم باشد. این کار شیرزنی می خواهد که خطر کند، پشتکار داشته باشد، وقت کافی برای آن صرف کند و علاقه به این کار در وجودش لانه نموده باشد.

آموزگار گفت: مقدمه های جامع و کامل 5 اثر کلاسیک گلبو نشان می دهد که نویسنده با مطالعه و پژوهش پا به این عرصه گذاشته و بی گدار به آب نزده است. او در مقدمه کتاب خسرو و شیرین به توانایی های نظامی در توصیف طبیعت و استعارات و تشبیهات فراوان او اشاره نموده و اذعان دارد که در برگرداندن اشعار نظامی به نثر چقدر کشویده و سعی نموده لطمه ای به اصل اثر وارد نگردد. در مقدمه هفت پیکر از دشواری به نثر درآوردن این اثر گفته و توضیح حالی از نظامی نیز ارائه می دهد.

او سپس به کتاب خواب و بیدار آخرین اثر گلبو در زمینه ادبیات کلاسیک پرداخت و اظهار کرد: گلبو این کتاب را جزو آثار کلاسیک خود برنمی شمارد اما به عقیده من چون شخصیت ناصر خسرو در جای جای کتاب به چشم می خورد بدون آنکه نامی از او برده گردد، جزو اثار کلاسیک قرار می گیرد. رویدادهای این کتاب گاه در خواب و گاه در بیداری روایت می گردد. خواننده دو شخصیت یکسان و متفاوت را در عالم خواب و بیداری می بیند. این کتاب را با نوعی شگفتی خواندم و با لذت به سرانجام بردم.

حدود 300 هزار نسخه کتاب از گلبو در دست ایرانی هاست

سمیعی، مدیر مسئول انتشارات کتابسرا نیز در این نشست گفت: یکی از شانس های ناشران این است که با اشخاص فوق العاده و افکار جدید آشنا می شوند. یکی از این اشخاص خانم گلبو بود که حدود 20 سال پیش توسط یکی از دوستانم با او آشا شدم. هنگامیکه قرار شد کتاب هایش را چاپ کنیم هیچ علاقه ای به صحبت درباره مسائل اقتصادی نداشتند و تنها علاقه او کارش بود. انتشارات کتابسرا پنج کتاب او را چاپ کرد. یکی از این پنج کتاب به نام بعد از عشق توسط تهمینه میلانی فیلم شد. بعضی از کتاب های او به چاپ های متعدد رسید از جمله لیلی و مجنون که 20 بار تجدید چاپ شد و هر چاپ آن پنج هزار نسخه بود. حدود 300 هزار نسخه کتاب از گلبو در نزد ما ایرانی هاست که امیدوارم تعداد آن بیشتر گردد.

در بخشی از این مراسم نیز پرویز کردوانی، همسر فریده گلبو از نحوه آشنایی خود با او و تجربه 52 سال زندیگی با یک نویسنده سخن گفت.

pariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله سرگرمی و گردشگری