فرمان تاریخی 1865؛ گوردن گرنجر چه کرد؟ - مجله سرگرمی

صد و پنجاه و پنج سال پیش، در روز 19 ژوئن سال 1865، ژنرال گوردن گرنجر آماده خواندن فرمانی تاریخی در جزیره گالوستون برای مردمان ایالت تگزاس شد. ژنرال چهل و چهار ساله چند هزار کیلومتر با خانه فاصله داشت. او متولد ایالت نیویورک بود و درس خوانده آموزشگاه نظامی آمریکا در وست پوینت.

در جوانی در جنگ آمریکا و مکزیک شرکت نموده بود و از غنایم آن جنگ بخش عمده ای از اراضی مکزیک و از جمله همین تگزاس بود. تگزاس مثل بقیه ایالات جنوبی از آمریکا جدا شده بود و چهار سال خونین در جنگ انفصال علیه دولت مرکزی آبراهام لینکلن جنگیده بود؛ جنگی برای حفظ حق جنوبی ها برای برده داری.

جنگ تمام شده بود و ژنرال گرنجر حالا آمده بود تا فرماندار منطقه تگزاس باشد و نظم جدید می بایست از زمان او اعلام می شد.

گرنجر در روز 18 ژوئن سوار بر کشتی ارتش ایالات متحده و با 2000 نیروی دولت فدرال بر ساحل جنوب شرقی ایالت تگزاس لنگر انداخته بود. یک روز بعد او در بالکن ساختمان آجری اشتون ویلای گلوستون آغاز به خواندن فرامین نظم جدید کرد. کلنگ این ساختمان را شش سال پیش زده بودند.

بانکداری به نام سرهنگ جیمز مورو براون آن را با کار بردگان آفریقایی تبار و پیشکاران اروپایی تبار ساخته بود. ساختمان درست زمان جنگ انفصال تمام شده بود و تبدیلش نموده بودند به ستاد محلی ارتش ایالات موتلفه. گرنجر حالا ساختمان را تحویل گرفت تا مرکز محلی ارتش ایالات متحده باشد. همین ساختمان بود که به صحنه رویدادی تاریخی بدل شد.

وقتی ژنرال آمریکایی فرمان شماره سه را خواند، همه مخاطبین به گوش شدند: به مردم تگزاس اطلاع داده می گردد که طبق اعلامیه قوه مجریه ایالات متحده، تمام بردگان آزاد هستند. این به معنی برابری کامل در حقوق و حقوق مالکیت بین اربابان و بردگان سابق است و ارتباط بین آن ها اکنون به ارتباط بین کارفرما و کارگر آزاد بدل می گردد.

دو سال و نیم از بیانیه رهایی بردگان که آبراهام لینکلن در 22 سپتامبر 1862 گفت می گذشت. خبر آن اعلامیه با فن آوری سریع آن روزها، تلگراف، به سرعت به تگزاس رسیده بود (بر خلاف قصه بافی هایی که برخی ها در سال های بعد نموده اند و می گفتند تگزاس تا چند سال بعد خبردار نشده بود!)، اما خبر کافی نبود.

تگزاس می بایست آزاد گردد و ارتش موتلفه شکست بخورد تا رهایی بردگان ممکن گردد. هزاران نفر در این راه جنگیدند و جان دادند؛ بسیاری از آن ها بردگانی بودند که به فرمان لینکلن آزاد شده بودند و اکنون در صفوف ارتش ایالات متحده و زیر پرچم پرخط و ستاره آن می جنگیدند.

خود لینکلن نیز چند ماه پیش از این روز تاریخی در تروری سیاسی کشته شده بود و جای خود را به معاونش، اندرو جانسون، داده بود. حالا که بندر گلوستون آزاد می شد، راه الغای برده داری نیز هموار شد. ارتش ایالات متحده به سرعت شهر های اصلی این ایالت همچون هوستون و آستین را نیز تسخیر کرد؛ و هر جا این ارتش وارد می شد بردگان سیاه نیز آزاد می شدند.

روز 19 ژوئن در تاریخ ماندگار شد. رهایی کامل بردگان البته چند ماه بعد میسر می شد: وقتی متمم سیزدهم قانون اساسی، که لینکلن برای تصویبش کوشش بسیار نموده بود، بالاخره رسمیت یافت.

اما این همان روز 19 ژوئن بود که به تعطیلی رسمی در ایالت تگزاس بدل شد. سیاه پوستان تگزاس و هواداران آزادی از همان سال بعد، 1866، این روز را جشن می گرفتند. جشن جونتینت (که تلفیقی از دو واژه ژوئن و نوزدهم در زبان انگلیسی است) یکی از جشن های متعدد و متنوع مربوط به انتها برده داری بود، اما از همه ماندگارتر و وسیع تر شد و امروز در 48 ایالت از 50 ایالت آمریکا بزرگداشت آن برگزار می گردد. بسیاری خواستار سراسری کردن آن هستند.

این روز هم البته در طول تاریخ بالا و پایین زیاد داشته است. در قرن بیستم این جشن هم مثل خیلی سایر مناسبت ها تجاری تر شده بود تا این که در پی جنبش حقوق مدنی در دهه 1960، بخصوص وقتی جنبش وارد فاز تکریم هویت سیاه پوستان آمریکا شد، جونتینت هم جایگاهی نوین یافت و بیش تر و بیش تر به فرصتی برای بزرگداشت هویت آفریقایی-آمریکایی ها بدل شد.

جشن نوزدهم ژوئن سال جاری در حالی از راه می رسد که مساله سرکوب و تبعیض نژادی علیه سیاه پوستان بیش از همواره در آمریکا مطرح است. اعتراضات به کشته شدن جورج فلوید توسط پلیس مینیاپولیس سراسر کشور را فرا گرفتند. به آمازون که می روی کتاب های مربوط به سیاه پوستان پرفروش ترین ها هستند و در نتفلیکس هم همین در خصوص فیلم ها صدق می نماید. تعجبی نیست که سال جاری توجه ها به این روز بیش از همواره جلب شد.

در واشنگتن یکی از گروه های جنبش جان سیاهان اهمیت دارد از شهروندان خواسته روز آدینه به مناسبت این روز دست به انسداد راه و جاده بزنند و درخواست انحلال یا کاهش بودجه نیرو های پلیس را مطرح نمایند.

دونالد ترامپ، راضی شده گردهمایی هوادارانش که قرار بود در شهر تالسای ایالت اوکلاهما در روز آدینه برگزار گردد یک روز به عقب بیفتد. (حرکت ترامپ بخصوص به این علت نادرست دانسته می شد که تالسا در سال 1921 صحنه یکی از وسیع ترین شورش های نژادی سفیدپوستان علیه سیاه پوستان بود که در آن چندین نفر کشته و چند صد نفر زخمی شدند.)

برای تاریخ دانان و علاقمندان به تاریخ این واقعیت که شرایط امروز باعث شده توجه ها به تاریخ روز هایی مثل نوزدهم ژوئن 1865 بیشتر گردد امیدبخش است. تاریخ هر روز را، اما باید نه فقط به تنهایی که در متن کل تاریخ مطالعه کرد. مثلا این که جنگ انفصال در آمریکا چگونه پایان یافت، میراث لینکلن چه بود و دوره موسوم به بازسازی که در آن بردگان آزاد شدند و سیاه پوستان حق رای کامل یافتند چگونه در انتخابات ریاست جمهوری 1876 و سازش سال بعد از آن به انتها رسید تا ستم بر سیاه پوستان ادامه یابد.

لینکلن اولین رئیس جمهور حزب جمهوری خواه بود و هم حزبی ضدبرده داری او، اولیس گرنت که در جنگ به مثابه ژنرال درخشیده بود، دو بار پیاپی پیروز انتخابات شد. اما در سال 1876 نزدیکی بیش از حد جمهوری خواستار و دموکرات ها در آرا باعث شد کاخ سفید تنها به شرط سازش تاریخی سال 1877 به دست جمهوری خواستار برسد: نتیجه این سازش خروج نیرو های دولت فدرال از جنوب بود و آغاز حزب دموکرات به سلب حق رای از رای دهندگان سیاه پوستی که بنیان آرای حزب جمهوری خواه بودند.

در این بیش از یک قرن گذشته خیلی چیز ها عوض شده و از جمله جای جمهوری خواستار و دموکرات ها که امروز احزابی کاملا متفاوت هستند. اما بدون مطالعه تاریخ نمی توان شرایط امروز را فهمید.

منبع: ایندیپندنت

shop98ia.ir: مجله فروشگاهی: آخرین اخبار و مقالات تجارت الکترونیک

samitm.ir: مجله سامی: وبلاگ نقد و بررسی کالاها و اخبار تولیدات صنایع